Psie zaprzęgi

Jako posiadacz psa marki Alaskan Husky wybrałem się na wyścigi zaprzęgów psich w Mercheggu (dolna Austria). Marchegg to taka dziura tuż nad granicą słowacką, od której oddziela nas tylko rzeczka March. Słynne jest trochę to miasteczko, bo tutaj nad marchowymi mokradłami mają swe siedlisko bociany. Nawet przeszło setka bocianów spędza tu lato i wychowuje małe bocianiątka.

Te wyścigi psie to nie była duża impreza. Ot kilkunastu fanatyków ze sporą ilością psów bawiła się na oczach nielicznej publiczności. Dyscyplin było sporo, no bo i bieganie z psem, jazda na rowerze, jazda na hulajnodze (zwanej tu Scooter), no i do tego zaprzęgi różnej kategorii. Do ośmiu psów!

Większość psów była rasy husky albo alaskan husky (w zasadzie nierasowe). Sporo było również malamutów i kilka psów innych ras.

Pogoda była dla piesków wspaniała, bo chłodna, a dla ludzi w miarę przychylna bo słonecznie. Zawodnicy (ludzie) krzątali się koło swego sprzętu (oj te scootery czy wózki to kosztują sporo, a do tego ta masa linek i różnych uprzęży) i psów. Zawodnicy (psy) zachowywali się różnie. Niektórzy spokojnie koncentrowali się przed występem, leżąc na trawie i obserwując przeciwników. Inni, wyraźnie nerwowi, przekrzykiwali się nawzajem. Zawodnicy (ludzie) byli na starcie bardzo skupieni i poważni. Zawodnicy (psy) nie mogły doczekać się komendy "Go!", wiercąc się i prąc do przodu cały czas. "Go!" Po komendzie startowały jak wystrzelone z rakiety i pędziły przed siebie w szalonym tempie.

Najbardziej podobały mi się te duże zaprzęgi. Od sześciu psów w górę to jest siła. Utrzymać je wszystkie w ryzach nie jest też łatwo. Widok jest to jednak wspaniały jak pieski pędzą bez przymusu ciągnąc spory wózek za sobą.

Nie podobało mi się natomiast bardzo, że praktycznie wszystkie te pieski są trzymane o przewożone w miniaturowych klatkach. Nie mogą nawet wstać i swobodnie ruszyć się. Czyżby dlatego potem tak chętnie biegały?